پیراهن آبیت

هزار کاکُلی شاد
در چشمانِ توست
هزار قناری خاموش
در گلوی من.

عشق را
ای کاش زبانِ سخن بود

+ شاید اون پیراهن آبی که تو خواب دیده بودم مال تو بود.

پ.ن : دَه سالگی گلبرگ جان مبارکه :)

فرزند من که زاده شد از برگ و تمامیتِ من بود.

دَه ساله که می نویسم،از خودم از افکارم،احساساتم،گره ها و شادی هایم. ده ساله که گلبرگ من به خانه ای امن و سبز تبدیل شده،با دستای خودم بزرگش کردم و به تمام روزهای سخت و تلخش و شیرین و لذت بخشی که براش ثبت کردم می بالم،ده ساله که اینجام.

«ولی کاش بلاگفا و مستر شیرازی یکم دستی به سر و روی وبسایت می کشیدن»