دو دیوانه

اینقدر احمقه که نمیدونه میفهمم،حسش میکنم داره درد میکشه،غصه میخوره،حالا هم با دختره بهم زده،دختره که چه عرض کنم،دختر بچه بود و بیشتر هم میخواست ثابت کنه میتونه منو ترک کنه،بدون من می تونه،دریغ... من نمیتونم غرورمو بشکنم،من نباید بهش بگم،وقتی اشتباهی بهش زنگ میزنم،از درد و تنهایی که کشیده سریع برمیگرده و پیام میده که حالت خوبه؟ 

چطور فکر میکنه که نمی فهمم بهم نیاز داره؟ ولی چطور میتونم ازش دور باشم؟ واقعا باید خودمو کنترل کنم،من نباید بشکنم،دوباره نه،این بار حتی اگه سمتم نیاد هم نباید من قدم اول رو بردارم. میگه زندگی رو ببین چطور میگذره،چرا باید بگم تو دوست سابقم بودی؟ دِ عاخه لعنتی من که هرکاری تونستم انجام دادم...لعنت به غرورت،این غرور کاذبی که کار دستت میده.